Του Νίκου Γεωργούτσου – Σπυρίδωνος
Το 2ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ συνέρχεται σε μια πολύ κρίσιμη συγκυρία για τη χώρα και την Ευρώπη. Το κόμμα μέσα από τις συνεδριακές του διαδικασίες, οφείλει να κάνει απολογισμό, να εντοπίσει τα λάθη και τις παραλείψεις τού περασμένου διαστήματος και κυρίως να σχεδιάσει την πορεία του για το μέλλον.
Ζούμε σε μια πραγματικότητα όπου οι πολιτικές δυνάμεις οι οποίες έπαιξαν τον κυρίαρχο ρόλο στην οικονομική και ηθική κατάρρευση που κορυφώθηκε τα τελευταία χρόνια της κρίσης προσπαθούν πλέον από θέση αντιπολίτευσης να υπονομευόσουν με κάθε τρόπο την προσπάθεια της κυβέρνησης. Στόχος τους είναι να πάρουν πίσω τη διαχείριση της εξουσίας για να επαναφέρουν τα προνόμια του παλιού πολιτικού κατεστημένου. Είναι παράλληλα εμφανές ότι, στη γενικευμένη κρίση που βιώνουμε, είναι δύσκολο η κυβέρνηση να πετύχει τα επιθυμητά αποτελέσματα σε μικρό χρονικό διάστημα κυρίως (στον οικονομικό τομέα). Επιπλέον, έχουμε μια κακή συμφωνία που είναι προϊόν επιβολής των κυρίαρχων νεοφιλελεύθερων δυνάμεων της Ευρώπης η οποία σαφώς αποτελεί ήττα για την Αριστερά. Ωστόσο, ορθά επιλέξαμε να μείνουμε και να παλέψουμε δίπλα και μαζί με αυτούς που θέλουμε να εκπροσωπούμε, τον κόσμο της εργασίας και τη νεολαία. Η ήττα οφείλει να αποτελεί έναυσμα σχεδιασμού της επόμενης ημέρας, όχι αποστράτευση, πένθος και εγκατάλειψη. Αυτό είναι το στοίχημα του Συνεδρίου.
Το κόμμα μέσα από το Συνέδριο και όλα τα όργανα οφείλει να σχεδιάσει και να τροφοδοτήσει την κυβέρνηση με θέσεις και ιδέες, να ασκεί έλεγχο και κριτική. Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά που πρέπει να διατηρήσουμε είναι ο διακριτός ρόλος των λειτουργιών του κόμματος και της κυβέρνησης. Το κόμμα ανήκει στα μέλη του, η κυβέρνηση στον ελληνικό λαό. Το κόμμα δεν μπορεί να είναι παρακολούθημα της κυβέρνησης. Για τον λόγο αυτό πρέπει να βελτιώσουμε τη λειτουργία του, διασφαλίζοντας τον ουσιαστικό ρόλο των μελών. Μια βόλτα στις συνελεύσεις των τοπικών οργανώσεων και θα δούμε χιλιάδες συντρόφους από όλες τις γενιές, της Αντίστασης, του 1-1-4, του αντιδικτατορικού αγώνα και τις νεότερες του άρθρου 16, με όρεξη για προσφορά και ιδέες, αλλά και μια αγωνία αν φτάνουν οι φωνές τους στα ανώτερα κλιμάκια του κόμματος. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να γίνει επιτέλους κόμμα ενεργών μελών. Μόνο έτσι μπορεί να υπάρξει και να λειτουργήσει η δική μας Αριστερά. Επίσης, πρέπει να γίνει ευθύνη κάθε μέλους η παρέμβαση στους κοινωνικούς χώρους και η συνεισφορά στη διαμόρφωση των θέσεων ανάλογα με το γνωστικό του αντικείμενο. Επομένως, οφείλουμε να βελτιώσουμε τη λειτουργία των τμημάτων, δημιουργώντας περισσότερες θεματικές ενότητες, κάνοντας επιστημονική δουλειά με γείωση στην κοινωνία και με τη συμμετοχή περισσότερων μελών.
Στο Συνέδριο, παράλληλα, πρέπει να εμπλουτιστούν και να στηριχτούν οι θέσεις του κόμματος για τον εκδημοκρατισμό του κράτους, την πάταξη της διαπλοκής, τη στήριξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη διαχείρισης της προσφυγικής κρίσης. Στο ακανθώδες ζήτημα της προσφυγικής κρίσης πρέπει να συνεχίσουμε να είμαστε υπόδειγμα αλληλεγγύης για όλη την Ευρώπη. Με βασικό στόχο την αλλαγή των συσχετισμών στην Ευρώπη, πρέπει να επανακαθορίσουμε τις συμμαχίες μας. Πέρα από τις αριστερές δυνάμεις, τη ριζοσπαστική οικολογία και τα κινήματα αμφισβήτησης της λιτότητας, μπορούμε να δούμε θετικά και ορισμένες δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας που δειλά αποδεσμεύονται από τη νεοφιλελεύθερη ηγεμονία, στην προσπάθεια δημιουργίας μίας ευρύτερης συμμαχίας που θα προτείνει ένα εναλλακτικό υπόδειγμα στο κυρίαρχο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η μόνη δύναμη αυτή τη στιγμή ικανή να συνεχίσει τη διαπραγμάτευση σε όλα τα επίπεδα υπέρ του λαού, διατηρώντας ταυτόχρονα στην ατζέντα την αναδιάρθρωση του χρέους. Όσο το χρέος μένει σε αυτά επίπεδα και δεν γίνεται αναδιάρθρωση, θα σφίγγει σαν θανάσιμη θηλιά την ελληνική οικονομία.
Ο στρατηγικός στόχος του ΣΥΡΙΖΑ παραμένει ο ίδιος και το ίδιο ισχύει με τα ταυτοτικά του χαρακτηριστικά και τη σχέση του με τα παγκόσμια κινήματα, συνεχίζοντας την παράδοση της ανανεωτικής, ριζοσπαστικής και ευρωπαϊκής Αριστεράς στην Ελλάδα. Συνεχίζει να αποτελεί ανάχωμα ενάντια στον ρατσισμό και στην Ακροδεξιά. Αυτό που αλλάζει είναι οι ευθύνες που αυξάνονται. Η Αριστερά πλέον απευθύνεται σε μεγαλύτερα ακροατήρια, ανοίγει δρόμους, αγωνίζεται και τολμά να σχεδιάζει την επόμενη μέρα.
*O Ν. Γεωργούτσος – Σπυρίδωνος είναι μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ
