Διεθνής Συγκυρία

1. Η κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο και την Μέση Ανατολή

Η πολιτική των ΗΠΑ επί της ηγεσίας του Ντόναλντ Τράμπ όσον αφορά στην εξωτερική διάσταση, οδηγεί σε μεγάλο βαθμό στο να απεμπολήσουν οι ΗΠΑ το ρόλο του παγκόσμιου ηγεμόνα, γεγονός που επιφέρει ένα τεράστιο κενό εξουσίας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, ιδιαίτερα αν συνυπολογίσουμε πως τα προηγούμενα χρόνια εξελισσόταν ένας περιφερειακός πόλεμος ανάμεσα σε Σαουδική Αραβία και Ιράν για την κυριαρχία στην ευρύτερη περιοχή. Παρότι η κατάσταση είναι ιδιαίτερα ρευστή, μπορούμε να διαπιστώσουμε πως ο ρόλος της Ρωσίας στην περιοχή της Μέσης Ανατολής διαρκώς αναβαθμίζεται, καθότι μπορεί μαζί με τους ευκαιριακούς συμμάχους που διατηρεί –το Ιράν αλλά και την Τουρκία- να καθορίζει τις εξελίξεις. Απόρροια αυτής της κυριαρχίας είναι τόσο οι συνεχιζόμενοι βομβαρδισμοί στην Δαμασκό κατά των αντικαθεστωτικών, όσο και η επιλογή των Ρώσων να αφήσουν τον Ερντογάν να εισβάλει και να κατακτήσει το Αφρίν. Σε αυτό το πλαίσιο, οφείλουμε να αντιλαμβανόμαστε το ρόλο της Ρωσίας στη περιοχή με όρους μιας νέας ιμπεριαλιστικής δύναμης που δεν διστάζει να ακολουθήσει αμφιλεγόμενες πολιτικές και συμμαχίες, με μόνο στόχο την ενδυνάμωση της θέσης ισχύος της στην περιοχή, αλλά και την απόκτηση πλεονεκτημάτων στην Μεσόγειο θάλασσα. Φυσικά, δεν πρέπει να λησμονείται πως οι ΗΠΑ παραμένουν η πιο ισχυρή στρατιωτικά δύναμη στο κόσμο και, ως εκ τούτου, μια νέα επέμβαση στην περιοχή, ως απάντηση στη ρίψη χημικών έναντι αμάχων, μάλλον πρέπει να θεωρείται ιδιαίτερα πιθανή. Το ερώτημα, όμως, παραμένει και δεν είναι άλλο από το εάν οι ΗΠΑ μπορούν πλέον να πείσουν τις περιφερειακές δυνάμεις ότι αυτές μπορούν να εγγυηθούν την ομαλότητα και την περιφερειακή ειρήνη που είναι πιο αναγκαία από ποτέ.

Εντός αυτού του ρευστού πλαισίου οφείλουμε ως πολιτική οργάνωση να διαβάζουμε με ορθό τρόπο και την στρατηγική του Ερντογάν στην ευρύτερη περιοχή. Ο πρόεδρος της Τουρκίας μπορεί να εμφανίζεται ως ένας παράφρων σουλτάνος που επενδύει στο θυμικό, όμως η πραγματικότητα αποδεικνύει το αντίθετο. Ο Ερντογάν ισορροπώντας ανάμεσα σε Ρωσία και ΝΑΤΟ καταφέρνει να αναβαθμίζει το ρόλο της Τουρκίας στην ευρύτερη περιοχή, ενώ παράλληλα τη μετατρέπει σε καθοριστικό παράγοντα για την επόμενη μέρα της Συρίας. Μετά την επέμβαση και κατοχή πλέον του Αφρίν, ο Ερντογάν φαίνεται να προσπαθεί να διεκδικήσει ακόμα πιο έντονο ρόλο στην επόμενη μέρα της Δαμασκού, αλλά και να δημιουργήσει έναν διαρκή κλοιό απομόνωσης αλλά και εξόντωσης των Κούρδων της Συρίας με την σύμφωνη γνώμη της Δαμασκού αλλά και της Μόσχας. Στον αντίποδα, η Τουρκία, αντιλαμβανόμενη πως αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο για το ΝΑΤΟ στη μέση Ανατολή και παρά τις παραβιάσεις σε Ιράκ και Συρία, έχει κατορθώσει να κερδίσει την εκκωφαντική σιωπή της Ευρώπης και των ΗΠΑ.

Όσον αφορά τα καθ’ ημάς, δηλαδή τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, η κατάσταση σίγουρα δεν εξελίσσεται υπέρ του πάγιου αιτήματος της Αριστεράς για καλή γειτονία και κλίμα συνεργασίας και ειρήνης. Δυστυχώς, η ηγεσία Ερντογάν επέλεξε την στρατηγική της έντασης σε πολλαπλά μέτωπα, πράγμα που περιλαμβάνει και τη χώρα μας. Στόχος δικός μας δεν μπορεί να είναι άλλος από την αποφυγή ενός επεισοδίου ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία, αλλά και η διατήρηση νηφαλιότητας, σε αντίθεση με την εθνικιστική πόλωση που επιχειρείται να καλλιεργηθεί από τους φερόμενους ως υπερπατριώτες και στις δύο πλευρές του Αιγαίου. Η αλληλεγγύη μας στον βασανισμένο λαό της Τουρκίας είναι δεδομένη. Με βάση τις αρχές της διεθνιστικής αυτής αλληλεγγύης θα πρέπει να σταθούμε απέναντι στην όποια προσπάθεια του Ερντογάν να στήσει ένα σκηνικό έντασης στο Αιγαίο.

2. Η ευρωπαϊκή πραγματικότητα

Οι νεοφιλελεύθερες ελίτ της ΕΕ φαίνεται να αδυνατούν πλέον να εξασφαλίσουν την κοινωνική συναίνεση γύρω από το πολιτικό τους σχέδιο, αφού επενδύουν στη λιτότητα, τον αυταρχισμό και στα κλειστά σύνορα επιδιώκοντας να απαντήσουν στην κρίση με περισσότερο νεοφιλελευθερισμό και λιγότερη δημοκρατία, δίνοντας άπλετο χώρο στην άνοδο της ακροδεξιάς και του ρατσισμού.

Το τελευταίο διάστημα, η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη, αποτελεί καθοριστικό παράγοντα της κρίσης εντός της ΕΕ, καθώς και παράγοντα ανάδειξης τάσεων απόσχισης από αυτήν. Δυνάμεις ακραία ξενοφοβικές και ρατσιστικές, που ταυτόχρονα εκφράζουν τον ευρωσκεπτικισμό και στρέφονται στη εθνική περιχαράκωση, κερδίζουν συνεχώς έδαφος. Η «Εναλλακτική για την Γερμανία», λόγου χάρη, μόρφωμα με νεοναζιστικά χαρακτηριστικά, κέρδισε την 3^η θέση στο κοινοβούλιο με τεράστια ποσοστά, που σε ορισμένα κρατίδια μάλιστα φτάνουν πάνω από το 20%. Στην Ιταλία, το κυβερνητικό κενό παραμένει, και μετά τις τελευταίες εκλογές, η Λίγκα του Βορρά, η “Forca Italia” του Μπερλουσκόνι (συμμαχία της Κεντροδεξιάς με συνολικό ποσοστό 37%) και το Κίνημα 5 Αστέρων (32,6%), αποτελούν πλέον του βασικούς παίκτες του πολιτικού παιχνιδιού στην προσπάθεια σχηματισμού κυβέρνησης. Επίσης, η Μαρί Λεπέν και το Εθνικό Μέτωπο στην Γαλλία διεκδικούν μερίδιο εξουσίας και κοινωνικής εκπροσώπησης με μία ρητορική βαθιά ρατσιστική και εθνικιστική, βάζοντας ταυτόχρονα στο στόχαστρο τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Σε άλλες περιπτώσεις, όπως είναι η Ολλανδία και η Ουγγαρία τέτοιους είδους δυνάμεις καταφέρνουν ακόμα και να κερδίσουν την εξουσία. Χαρακτηριστικά, στην Ουγγαρία το εθνικιστικό και βαθιά συντηρητικό κόμμα Φιντές (συμμετέχει στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα επιβεβαιώνοντας το πάντρεμα νεοφιλελευθερισμού και άκρας δεξιάς)  κέρδισε τις εκλογές για ακόμα μία φορά, με το αξιοσημείωτο όμως ποσοστό του 49% του εκλογικού σώματος, ενώ δεύτερο κόμμα και αξιωματική αντιπολίτευση αναδείχθηκε το ακροδεξιό κόμμα Jobbik, το οποίο μάλιστα έχει ανοιχτά σχέσεις με την Χ.Α και άλλα νεοναζιστικά μορφώματα στην Ευρώπη. Η ακροδεξιά συνολικά, αναδεικνύεται σε βασικό παίκτη του παιχνιδιού στην ΕΕ και πλέον αξιώνει την εφαρμογή πολιτικών πρακτικών με γνώμονα τον ρατσισμό και την μισαλλοδοξία (βλ. για παράδειγμα κλειστά σύνορα και χώρες του Βίζεγκραντ).

Απέναντι σε αυτό το σαφέστατα ολοένα και ισχυρότερο μπλοκ, οι προοδευτικές και αριστερές ευρωπαϊκές δυνάμεις οφείλουν να σχηματίσουν το δικό τους σχέδιο και την δική τους αφήγηση, αντιπαραθετική στην λιτότητα και τον φασισμό, προτάσσοντας την Ευρώπη της δημοκρατίας και της αλληλεγγύης απέναντι στο νεοφιλελεύθερο, όπως παρουσιάζεται, μονόδρομο. Οφείλουμε να δημιουργήσουμε εκείνες τις συμμαχίες με όλες τις προοδευτικές ευρωπαϊκές δυνάμεις, εντός και εκτός θεσμικών οργάνων όπως το ευρωκοινοβούλιο, που θα μας επιτρέψουν να σχεδιάσουμε από κοινού ένα διαφορετικό μέλλον για την Ευρώπη. Σε αυτή την κατεύθυνση, φαίνεται πως κινείται η δημιουργία της «προοδευτικής συμμαχίας»,  αν και προς το παρόν χαρακτηρίζεται από μια χαλαρή οργανωτική δομή, η οποία περιορίζεται σε κοινές αποφάσεις για ζητήματα που δεν αφορούν τον στενό χαρακτήρα και την λειτουργία της Ε.Ε. Η συζήτηση αυτή βέβαια απασχολεί κυρίως το κόμμα το οποίο κατάφερε να φέρει την σχετική συζήτηση στην Αθήνα στο φόρουμ που έλαβε χώρα στις 16-17 Μαρτίου. Μια συζήτηση η οποία αποτέλεσε συνέχεια των προσπαθειών συντονισμού των προοδευτικών δυνάμεων σε Ευρωπαϊκό επίπεδο με αφετηρία το φόρουμ της Μασσαλίας και επόμενο βήμα το φόρουμ της Μαδρίτης τον Νοέμβριο του 2018.

Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, στην παρούσα συγκυρία βέβαια ο παράγοντας χρόνος δεν είναι υπέρ μας. Υπό αυτό το πρίσμα, η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ αναλαμβάνει άμεσα την πρωτοβουλία να συγκροτήσουμε από κοινού με τις οργανώσεις νεολαίας των κομμάτων που συμμετέχουν στο ΚΕΑ, αλλά και οργανώσεις με τις οποίες είμαστε σε επαφή, αλλά δεν συμμετέχουν στο Δίκτυο Νεολαιών του ΚΕΑ (Young Labour, Podemos, Sinn Fein κ.α.), μία κοινή ατζέντα διεκδικήσεων για τη νέα γενιά σε όλη την Ευρώπη. Στόχος μας είναι να δημιουργηθεί ένα κοινό μπλοκ των πολιτικών φορέων και των κινημάτων νεολαίας πανευρωπαϊκά, το οποίο θα υπερασπίζεται την δημοκρατία, την ισότητα και την αλληλεγγύη μεταξύ των λαών, θα μάχεται ενάντια στο φασισμό, τον ρατσισμό και την ξενοφοβία σε όλη την Ευρώπη, και θα διεκδικεί μία σειρά από αιτήματα στο πεδίο των δικαιωμάτων, της εργασίας και της παιδείας. Το διακηρυκτικό αυτό κείμενο επιδιώκουμε να το συζητήσουμε με όσο το δυνατόν περισσότερες οργανώσεις και κινήματα, και να αποτελεί μία κοινή πολιτική μας συμφωνία εν όψει του 2^ου Φόρουμ των Προοδευτικών Δυνάμεων της Ευρώπης, που θα πραγματοποιηθεί όπως προαναφέρθηκε στην Ισπανία το Νοέμβριο του 2018, αλλά και εν όψει των ευρωεκλογών του 2019.

Εγχώρια Πολιτική Σκηνή

3. Η πορεία της διαπραγμάτευσης

Η 3^η αξιολόγηση μπορεί να έκλεισε με το μικρότερο κόστος για την ελληνική κυβέρνηση, αλλά κυρίως για την κοινωνική πλειοψηφία, αυτό, όμως, δε σημαίνει πως η σύγκρουση με τους δανειστές ολοκληρώθηκε. Απεναντίας, ήδη έχει ξεκινήσει η διαπραγμάτευση για την τελική συμφωνία που θα μας οδηγήσει στη μεταμνημονιακή εποχή. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως, παρότι το 3^ο πρόγραμμα ολοκληρώνεται το προσεχές καλοκαίρι, οι βαθμοί ελευθερίας στην άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής θα αποτελέσουν αντικείμενο σκληρής σύγκρουσης. Αυτό μας αποδεικνύει ακόμα μια φορά πως οι αντίπαλοί μας λειτουργούν και σχεδιάζουν με πολιτικά κριτήρια, στο πλαίσιο του δικού τους πολιτικού σχεδίου και του οράματός τους για την Ευρώπη και όχι μόνο. Οι ευρωπαϊκοί θεσμοί μπορεί να έχουν συγκρούσεις με το ΔΝΤ σε διάφορα επίπεδα, όπως στο ζήτημα του χρέους. Όμως, από την πλευρά μας δεν πρέπει να αναλύουμε τη σύγκρουση της διαπραγμάτευσης με βάση επιμέρους ζητήματα – μικρότερα ή μεγαλύτερα -, αλλά με βάση τα συνολικά πολιτικά σχέδια που συγκρούονται.

Για εμάς «καθαρή έξοδος» από το μνημόνιο δεν είναι μόνο η αυτοδύναμη έξοδος της χώρας στις αγορές και ο δανεισμός με χαμηλό επιτόκιο. Για τη Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ ο τερματισμός της μνημονιακής περιόδου πρέπει να ακολουθείται από ένα «θετικό σοκ» που θα το βιώσει στην καθημερινότητά της η κοινωνική πλειοψηφία. Σημαίνει μετατροπή του «παράλληλου προγράμματος» σε κεντρικό πολιτικό σχέδιο της κυβέρνησης, που θα μπορεί να υλοποιεί μέτρα που επουλώνουν τις πληγές των τριών μνημονίων. Το σχέδιο της «δίκαιης ανάπτυξης» δεν μπορεί να είναι μια επιστροφή στο παρελθόν, αλλά οφείλουμε, μαζί με τις υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας να σχεδιάσουμε μια πολύπλευρη και κοινωνικά δίκαια και ανταποδοτική ανάπτυξη, που θα ολοκληρώνεται με την αναδιανομή πλούτου και ισχύος στην κοινωνική πλειοψηφία και θα σέβεται το περιβάλλον.

Ως εκ τούτου, στη συμφωνία για το μεταμνημονιακό πλαίσιο πρέπει να υπάρχουν όσο το δυνατόν περισσότερα από τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Προφανώς, το πόσα στοιχεία του δικού μας σχεδίου θα περιλαμβάνονται στην τελική συμφωνία είναι ζήτημα της συγκρουσιακής διαδικασίας της διαπραγμάτευσης. Βασικό διακυβεύμα για την επόμενη μέρα είναι η απομάκρυνση του Δ.Ν.Τ από το πλαίσιο εποπτείας της Ελλάδας, ειδικότερα δε από τη στιγμή ου δεν θα δανειακό πρόγραμμα. Το ζητούμενο, σε τελική ανάλυση, είναι να δημιουργηθεί εκείνο το μεταμνημονιακό πλαίσιο που θα δώσει στην κυβέρνηση και στον πολιτικό μας χώρο το ευνοϊκότερο δυνατό πεδίο τόσο για την άσκηση των πολιτικών που επιθυμεί, αλλά και για τις συγκρούσεις που θα έρθουν.

4. Η Πολυεπίπεδη Σύγκρουση στο Εσωτερικό Μέτωπο

Στην εγχώρια πολιτική σκηνή η κυβέρνηση συνεχίζει με ένταση την σύγκρουση απέναντι στο σύστημα της διαφθοράς και της διαπλοκής που είχε οικοδομηθεί εις βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας από τις προηγούμενες κυβερνήσεις τις τελευταίες δεκαετίες. Σε αυτή την κατεύθυνση, εντάσσονται οι προσπάθειες απονομής δικαιοσύνης για το σκάνδαλο Novartis (όπου εμπλέκονται μεταξύ άλλων πολιτικά πρόσωπα), το ΚΕΕΛΠΝΟ, το Νοοr1 κ.ο.κ. Επιπλέον, δίνονται μάχες για την αποκατάσταση της αθλητικής δικαιοσύνης και για τον εξορθολογισμό της γενικότερης κατάστασης που επικρατεί στον αθλητισμό, ειδικότερα δε στο χώρο του ποδοσφαίρου. Την ίδια στιγμή, σε επιμέρους επίπεδο, γίνονται προσπάθειες για τον διαχωρισμό αρμοδιοτήτων μεταξύ πολιτείας και Εκκλησίας (βλ. μάθημα θρησκευτικών). Αυτές οι ενέργειες αντιμετωπίζονται «εχθρικά» τόσο από την δικαιοσύνη (βλ. αποφάσεις Σ.τ.Ε) όσο και από τους πολιτικούς αντιπάλους (βλ. Αδ. Γεωργιάδη: θα τους διαλύσω» Ανδ. Λοβέρδος: «θα τους λιώσω»). Την ίδια στιγμή έχει σημασία να υπογραμμισθεί η διαφωνία μεταξύ κυβέρνησης και του κεντρικού τραπεζίτη της χώρας. Ο τελευταίος πιέζει τους Ευρωπαίους να συνεχίσουν το μνημόνιο με την περίφημη προληπτική/πιστοληπτική γραμμή στήριξης, υπερασπιζόμενος μέχρις εσχάτων και με όλες του τις δυνάμεις, την θέση της κυβέρνησης Σαμαρά, στην οποία υπήρξε υπουργός Οικονομικών. Σε κάθε περίπτωση, το γεγονός της πολυεπίπεδης σύγκρουσης που έχει επιλέξει η κυβέρνηση στο εσωτερικό γίγνεσθαι δεν πρέπει να υποτιμάται. Το πολιτικό συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι η κυβέρνηση με κορμό την Αριστερά σε καμία περίπτωση δεν τα έχει βρει με τις δυνάμεις του χρεωκοπημένου πολιτικού συστήματος (μεγάλα συμφέροντα, καναλάρχες, πρόεδροι ομάδων, τραπεζίτες), και ούτε δείχνει καμιά διάθεση ενσωμάτωσης στο εν λόγω σύστημα.

Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, υπάρχουν ζητήματα τα οποία δεν κινούνται στην κατεύθυνση που επιδιώκουμε και διεκδικούμε. Ένα παράδειγμα είναι αυτό που συμβαίνει στις Σκουριές.  Η διαδικασία που ξεκίνησε από το Ελληνικό δημόσιο, ολοκληρώθηκε με την απόφαση του διαιτητικού δικαστηρίου λίγες μέρες πριν. Η απόφαση αυτή ήρθε να επισφραγίσει το ρόλο της δικαιοσύνης, που επιλέγοντας να μην πάρει ξεκάθαρη θέση, κλείνει τα μάτια μπροστά στις πολλαπλές παρανομίες και την καταστροφή που αυτές έχουν επιφέρει σε μία ολόκληρη περιοχή. Η  «μεσοβέζικη» απόφαση της διαιτησίας, δίνει παράταση στο έγκλημα που συντελείται στην Χαλκιδική και αναδεικνύει την αναγκαιότητα άμεσης λήψης πολιτικών πρωτοβουλιών, που με πυξίδα τις κοινωνικές ανάγκες, θα δίνουν οριστικό τέλος στην καταστροφή. Η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ έχει ταχθεί επανειλημμένα υπέρ του κινήματος ενάντια στην εξόρυξη χρυσού και θα συνεχίσει να το κάνει. Ο αγώνας των κατοίκων και των αλληλέγγυων αποτελεί ίσως το πιο ανάγλυφο παράδειγμα σύγκρουσης των κοινωνικών αναγκών και του ιδιωτικού κέρδους. Μία «επένδυση» λοιπόν που απειλεί το περιβάλλον, την υγεία, τη ζωή, δεν μπορεί να συμπεριλαμβάνεται στα σχέδια μίας κυβέρνησης της Αριστεράς, πόσο μάλλον όταν αυτή αποτελεί προϊόν τέτοιων κοινωνικών διεργασιών.

5. Χρυσή Αυγή και αντιφασιστική δράση

Η δίκη της Χ.Α βρίσκεται ακόμα εν εξελίξει, συμπληρώνοντας τον 3^ο χρόνο διεξαγωγής της ακροαματικής διαδικασίας. Πρόκειται για μία διαδικασία που προχωράει αργά, αφενός λόγω της πολυπλοκότητας των υποθέσεων, και αφετέρου λόγω των εμποδίων που προβάλλει συχνά με την τακτική της η υπεράσπιση της νεοναζιστικής συμμορίας στην συνέχιση της διαδικασίας. Από την άλλη, εμφανίζονται ομάδες φασιστών ως συγκοινωνούντα δοχεία με την ΧΑ, οι οποίες προχωρούν σε επιθέσεις όπως αυτές σε μετανάστες και στον κοινωνικό χώρο Φαβέλα στον Πειραιά, αλλά και στην επίθεση στα γραφεία της Αφγανικής Κοινότητας στην Αθήνα, προσπαθώντας να αφήσουν το διακριτό τους στίγμα. Είναι σαφές ότι μέσω της δράσης τους στην κοινωνία, αλλά και την προκλητική – επιθετική συμπεριφορά τους στο κοινοβούλιο, οι φασίστες επιχειρούν να κερδίσουν ξανά τον δημόσιο χώρο και την κοινωνική νομιμοποίηση, την ώρα που αποκαλύπτονται το ένα μετά το άλλο τα εγκλήματά τους. Η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ ήταν και θα είναι πάντοτε στην πρώτη γραμμή του αντιφασιστικού- αντιρατσιστικού αγώνα με πολύπλευρες δράσεις στις γειτονιές, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια.

Ενόψει των φοιτητικών εκλογών 

6. Σπουδάζουσα

Απολογισμός για την δράση της Σπουδάζουσας το προηγούμενο διάστημα.

Τον τελευταίο χρόνο η Σπουδάζουσα νεολαία ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να βρεθεί σε μια σειρά από σχολές τόσο στα κεντρικά Ιδρύματα της χώρας όσο και σε πόλεις της περιφέρειας και να σταθεροποιήσει την παρουσία της. Με καθημερινή, συστηματική παρουσία, παρουσία στις γενικές συνελεύσεις και τα Δ.Σ των σχολών διεξήχθη μια  συστηματική και συντονισμένη δράση για την εδραίωση του Bloco Ριζοσπαστικής Αριστεράς ως μια πανελλαδικής δικτύωσης σχημάτων με στόχο να γειωθούμε στην καθημερινότητα των σπουδαστών, να κοινωνήσουμε το πολιτικό μας σχέδιο και να το δοκιμάσουμε στην πράξη.

Σε αυτή την κατεύθυνση έδρασαν προωθητικά και η πραγματοποίηση ανοιχτών σχημάτων μέσα στον χώρο των σχολών, η οργάνωση εκδηλώσεων σε διάφορες σχολές ιδιαίτερα στα Ιδρύματα  της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, καθώς και η διοργάνωση αντιρατσιστικού φεστιβάλ με αφορμή την  Παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού στην Αθήνα. Παράλληλα, το προηγούμενο διάστημα τα μέλη της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ που δραστηριοποιούνται στα πανεπιστήμια δημιούργησαν θετικές πρωτοβουλίες που σχετίζονται με την υπεράσπιση του Δημοσίου και δωρεάν χαρακτήρα του Πανεπιστημίου, όπως ενδεικτικά είναι η υπεράσπιση των δωρεάν μεταπτυχιακών προγραμμάτων ενάντια στα δίδακτρα στην Θεσσαλονίκη και η κινητοποίηση για παροχή ανεκμετάλλευτων κτηρίων του Δημοσίου για την δημιουργία εστιών και εργαστηριακών υποδομών  στην Αθήνα και τη Σύρο.

Η δράση που αναπτύξαμε το προηγούμενο διάστημα κατάφερε παρά τις δυσκολίες και τις αστοχίες να δημιουργήσει πολιτική αυτοπεποίθηση στα μέλη μας, να σπάσει κάθε ψήγμα φοβικότητας, να αποδείξει ότι το πολιτικό μας σχέδιο αποτελεί μονόδρομο για την πραγμάτωση του Δημόσιου, Δωρεάν και Δημοκρατικού Πανεπιστημίου, ενώ ταυτόχρονα πότισε με εμπειρία και μεθοδολογία δουλειάς τα μέλη μας. Ωστόσο, παρά τα θετικά βήματα που έχουμε πραγματοποιήσει η μαζικοποίηση της Σπουδάζουσας αποτελεί ακόμη ένα κρίσιμο επίδικο.

Σχεδιασμός για το επόμενο διάστημα.

Ο κεντρικός κόμβος που έχουμε μπροστά μας το επόμενο διάστημα είναι η μάχη των φοιτητικών εκλογών, μια μάχη που πρέπει να δοθεί από την οργάνωση στο σύνολο της με τους πλέον συντροφικούς και εξώστρεφους όρους. Οι φοιτητικές εκλογές αποτελούν μια πολύ κρίσιμη διαδικασία, καθώς τα αποτελέσματά τους αποτυπώνουν τον συσχετισμό δύναμης εντός των φοιτητικών συλλόγων. Είναι κρίσιμο να αντιληφθούμε τις φοιτητικές εκλογές ως μια αναμέτρηση μέσω της οποίας θα κεφαλαιοποιήσουμε όλη την δράση που αναπτύξαμε το προηγούμενο διάστημα, αλλά και ως ένα νέο σημείο εκκίνησης για τους φοιτητικούς συλλόγους. Ιδιαίτερα σε μια περίοδο που ο ιδεολογικός μας αντίπαλος έχει ξεδιπλώσει το σχέδιο του για την πλήρη νεοφιλελευθεροποίηση του ελληνικού πανεπιστημίου, θα πρέπει να παλέψουμε, ώστε το στίγμα των φοιτητικών εκλογών να απονομιμοποιήσει αυτές τις λογικές και τις πολιτικές δυνάμεις που τις υπερασπίζονται (ΔΑΠ – ΠΑΣΠ). Δικό μας άγχος θα πρέπει να είναι το να ξαναφέρουμε την πολιτική στο προσκήνιο. Η αποχή αποτελεί μια πράξη πολιτική και είναι στο δικό μας χέρι να πείσουμε τους νέους και τις νέες να συμμετέχουν στην διαδικασία των φοιτητικών εκλογών ενάντια στην απάθεια και τη λογική της ανάθεσης. Μετά από χρόνια οι φοιτητικές εκλογές αποκτούν και πάλι ισχυρό περιεχόμενο. Η επαναφορά της συνδιοίκησης και η ανάγκη που προκύπτει οι ίδιοι οι φοιτητές να πάρουν θέση και να γίνουν συμμέτοχοι στις αλλαγές που λαμβάνουν χώρα στον χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης αποτελούν τρανταχτά σημεία της αναβάθμισης των φοιτητικών εκλογών.

Με βάση τα παραπάνω, ο κεντρικός στόχος που θα πρέπει να θέσουμε στις φετινές φοιτητικές εκλογές είναι διττός. Α) η αύξηση των σχολών στις οποίες θα καταγραφούμε και η μεγαλύτερη δυνατή εκλογική καταγραφή σε πανελλαδικό επίπεδο καθώς και β) να γίνουμε υπολογίσιμη και μετρήσιμη δύναμη εντός των ιδρυμάτων, με συμμετοχή στα όργανα των φοιτητικών συλλόγων, καθώς και στα όργανα διοίκησης του Πανεπιστημίου.

Το επόμενο διάστημα, οφείλουμε να αναδείξουμε τους βασικούς πυλώνες του σχεδίου μας έτσι όπως έχουν σημειωθεί και από το τελευταίο πανελλαδικό διήμερο του Bloco, που είναι η συνδιοίκηση, η φοιτητική μέριμνα και η Δημοκρατία στους φοιτητικούς συλλόγους. Παράλληλα, σε κάθε πόλη και σε κάθε σχολή οφείλουμε να καταπιαστούμε με ιδιαίτερα ζητήματα που αφορούν τους εκάστοτε συλλόγους και έχουν βαρύνουσα σημασία για τους φοιτητές.

1^ος Άξονας: Συνδιοίκηση.

Για εμάς αποτελεί ζήτημα ουσίας η συμμετοχή και των τριών πυλώνων της ακαδημαϊκής κοινότητας (καθηγητές-φοιτητές-διοικητικοί) στα όργανα διοίκησης του πανεπιστημίου, έτσι ώστε να μπορεί να υπάρχει έλεγχος αλλά και περιθώριο παρέμβασης σε σχέση με όλα όσα σχετίζονται με τον τρόπο διοίκησης του πανεπιστημίου τόσο σε ακαδημαϊκό, σε οικονομικό, όσο και σε οποιοδήποτε άλλο επίπεδο. Ο νόμος για την τριτοβάθμια εκπαίδευση που ψηφίστηκε το καλοκαίρι επαναφέρει το δικαίωμα των φοιτητών και των διοικητικών υπαλλήλων να συμμετέχουν στα όργανα διοίκησης των Ιδρυμάτων και οι φοιτητές πλέον έχουν δικαίωμα λόγου και ψήφου σε ποσοστό 15% στη γενική συνέλευση των καθηγητών, σε ποσοστό 15% στη γενική συνέλευση σχολής και σε ποσοστό 10% στην Σύγκλητο. Οι εκπρόσωποι ορίζονται με βάση τα αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών. Φέτος για πρώτη φορά θα υπάρξουν τρείς ξεχωριστές κάλπες σε κάθε σχολή. Η πρώτη θα είναι για την εκλογή αντιπροσώπων σε Δ.Σ ,Γ.Σ και πανσπουδαστικό συνέδριο, η δεύτερη για την εκλογή αντιπροσώπων για Γ.Σ.Σ. και η Τρίτη για την εκλογή αντιπροσώπων για την Σύγκλητο. Με αυτή την έννοια η εκλογική διαδικασία αναβαθμίζεται πολιτικά, καθώς πλέον υπάρχει ισχυρό επίδικο. Ως νεολαία ΣΥΡΙΖΑ οφείλουμε να δώσουμε τη μάχη έτσι ώστε ο νέος νόμος να εφαρμοστεί στην πράξη, η εκλογική διαδικασία να κυλήσει με ομαλό τρόπο και η συνδιοίκηση να αποτελέσει πραγματικότητα.

2^ος Άξονας: Φοιτητική μέριμνα.

Το επόμενο διάστημα οφείλουμε να ξεδιπλώσουμε το δικό μας πολιτικό σχέδιο σε σχέση με την αναβάθμιση της φοιτητικής μέριμνας με στόχο την κάλυψη των αναγκών όλων των φοιτητών για δωρεάν σίτιση-στέγαση- μεταφορές. Οφείλουμε αφενός να στοχοποιήσουμε τους εργολάβους και την ιδιωτική επιχειρηματικότητα μέσα στα πανεπιστήμια και αφετέρου να διεκδικήσουμε η διαχείριση των λεσχών και των εστιών να περάσει στα ίδια τα Ιδρύματα, με την παράλληλη απαιτούμενη αύξηση της δημόσιας χρηματοδότησης.

3^ος Άξονας: Δημοκρατία στους συλλόγους.

Βασικό πυλώνα του δικού μας πολιτικού σχεδίου αποτελεί η απογραφιοκρατικοποίηση-Δημοκρατική ανασυγκρότηση των φοιτητικών συλλόγων και των γενικών συνελεύσεων. Το επόμενο διάστημα οφείλουμε να προτάξουμε το δικό μας σχέδιο αναζωπύρωσης των δομών των φοιτητικών συλλόγων ενάντια στην παρακμή και την σήψη που έχουν καλλιεργήσει οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις.

4^ος Άξονας: Προβλήματα σχολής.

Το επόμενο διάστημα οφείλουμε να χαρτογραφήσουμε τα ιδιαίτερα προβλήματα που απασχολούν την εκάστοτε σχολή και να δημιουργήσουμε ένα πλαίσιο προτάσεων αλλά και δράσεων σε σχέση με την επίλυση των συγκεκριμένων προβλημάτων. Παράλληλα με την κεντρική προεκλογική καμπάνια, τα σχήματά μας οφείλουν να ανοίξουν ζητήματα σχολής μέσω ανοιχτών σχημάτων, εκδηλώσεων αλλά και δημιουργίας καμπάνιας που μπορούν να αναδείξουν τα εκάστοτε ζητήματα.

Ο αντίπαλος μας μέσα στις σχολές.

Όλα τα παραπάνω συναρθρώνονται σε μια κοινή πολιτική αφετηρία που ορίζει ένα-επί της αρχής- πλαίσιο σύγκρουσης με τους εκφραστές του νεοφιλελευθερισμού, εντός των ιδρυμάτων. Πρέπει να ξεφύγουμε από τις ατέρμονες αντιπαραθέσεις με την υπόλοιπη αριστερά, η οποία εκ του αποτελέσματος κλείνει τα μάτια και έχει μερίδιο ευθύνης για την παρακμή του φοιτητικού συνδικαλισμού και την ύφεση του φοιτητικού κινήματος. Οφείλουμε να θέσουμε κεντρικές διαχωριστικές γραμμές, προβάλλοντας την συλλογικότητά μας και τις αιχμές μας ως το νέο έναντι του παλιού και χρεοκοπημένου υπαρκτού φοιτητικού συνδικαλισμού. Με βάση τα παραπάνω, είναι ευκαιρία να διαμορφώσουμε μια πολιτική αφήγηση που θα βασίζεται στη λογική της «δημιουργίας» και όχι της καταστροφής και της ματαιότητας. Να διαμορφώσουμε έναν λόγο διαφορετικό από την υπάρχουσα συνδικαλιστική πραγματικότητα που θα αναδεικνύει την δική μας αντίληψη για το Πανεπιστήμιο.

Στο πλαίσιο της προεκλογικής εκστρατείας του BLOCO, οι δυνάμεις μας πρέπει να πραγματοποιήσουν διαδικτυακή, πανελλαδική καμπάνια η οποία θα αναδεικνύει τις παραπάνω αιχμές. Παράλληλα, σε όσες πόλεις έχουμε τις οργανωτικές δυνάμεις μπορούμε να σχεδιάσουμε την διεξαγωγή πολιτικών-πολιτιστικών φεστιβάλ, αλλά και εκδηλώσεων με στόχο την εξωστρέφεια και την μαζική δουλειά σε επίπεδο Πανεπιστημίων. Σε πανελλαδικό επίπεδο, αναδεικνύεται η ανάγκη να διαμορφωθεί ένας πανελλαδικός συντονισμός και σε επίπεδο δράσεων που θα αναδεικνύουν τις αιχμές και τις θέσεις μας. Με αυτή την έννοια, θα αποτελούσε ένα προωθητικό βήμα ο ορισμός ημερών δράσεων κατά τις οποίες τα σχήματα μας ανά την Ελλάδα θα προχωρούν σε κοινές δράσεις και κινητοποιήσεις.

Η οργάνωση το επόμενο διάστημα

7. Σχεδιασμός

Οι οργανώσεις Μελών της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ οφείλουν το επόμενο διάστημα, με μέριμνα των μελών του Κεντρικού Συμβουλίου, να συνεδριάσουν εντός 15 ημερών το παρόν κείμενο πολιτικής απόφασης και να εξειδικεύσουν, σε επίπεδο επεξεργασιών αλλά και δράσεων, την δουλειά που έχουν παραγάγει μέχρι στιγμής οι επιτροπές του Κ.Σ. Επιπλέον, θα πρέπει το επόμενο διάστημα να σχεδιάσουν με ολοκληρωμένο τρόπο πολιτιστικές παρεμβάσεις και δράσεις αλληλεγγύης σε κάθε περιοχή, προκειμένου να κάνουμε πράξη σε κάθε γειτονιά αυτό που συχνά ονομάζουμε πολιτικό και πολιτιστικό αντιπρόταγμα, σε όλες τις γειτονιές. Την ίδια στιγμή, η συμμετοχή της οργάνωσης τόσο την πορεία και στις εκδηλώσεις της Πρωτομαγιάς, όσο και σε αυτές των Pride στις περιοχές που αυτά θα γίνουν, αποτελούν προτεραιότητα για την οργάνωσή μας. Επίσης, για την αποτελεσματικότερη διάχυση των επεξεργασιών των επιτροπών του Κ.Σ με ευθύνη της γραμματείας πρόκειται να δημιουργηθεί ηλεκτρονική πλατφόρμα όπου θα βρίσκεται το υλικό της οργάνωσης. Τέλος, οι οργανώσεις των πόλεων που γίνονται φεστιβάλ Pride οφείλουν να οργανώσουν πολιτική εκδήλωση, ώστε να αποτυπωθεί η γραμμή της οργάνωσης.