Την τελευταία βδομάδα έγινε πέρα για πέρα σαφές πως στόχος των «θεσμών» είναι η οριστική ταπείνωση της ελληνικής κυβέρνησης, στέλνοντας το μήνυμα πως η λιτότητα είναι αδιαμφισβήτητη.
Το μήνυμά τους, ωστόσο, δεν έχει αποδέκτη μονάχα την κυβέρνηση. Έχει αποδέκτες όλες κι όλους εμάς. Θέλουν να μας τιμωρήσουν για το «λάθος» να πιστέψουμε πως ο κόσμος μπορεί να αλλάζει, πως οι αγώνες μας μπορούν να νικάνε, πως η ελπίδα μπορεί να νικήσει το φόβο.
Το μήνυμά τους έχει αποδέκτες όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς, τη νεολαία σε όλες τις γωνίες της Ευρώπης, τα κινήματα και τους αγώνες όπου κι αν αυτοί εκτυλίσσονται. Μην προσπαθείτε, τίποτα δεν αλλάζει! Αλήθεια;
Ξέραμε από την αρχή πως η διαπραγμάτευση είναι στην ουσία η σύγκρουση δύο κόσμων. Από τη μία ο κόσμος του κεφαλαίου, ελληνικού ή ξένου, που μάχεται για την επιβίωση της λιτότητας, αδιαφορώντας για την κοινωνική καταστροφή που προκαλεί, αλλά και για την ουσιαστική κατάλυση της δημοκρατίας.
Από την άλλη μεριά είμαστε εμείς. Τώρα πια το μέλλον βρίσκεται στα χέρια μας. Στις 5 Ιουλίου:
Ψηφίζουμε ΟΧΙ γιατί δεν μπορούμε να φανταστούμε το μέλλον μας με ακόμη μεγαλύτερη ανεργία, ακόμη περισσότερη μετανάστευση, ακόμα πιο αποκαρδιωτική απαξίωση των ζωών μας.
Ψηφίζουμε ΟΧΙ γιατί δεν μπορούμε να φανταστούμε τους εαυτούς μας σε κοινωνίες που θα αδιαφορούν για τη δημοκρατία κι όπου δε θα έχουμε λόγο για όσα μας αφορούν.
Ψηφίζουμε ΟΧΙ γιατί βαρεθήκαμε να είμαστε στο ρόλο του θεατή. Γιατί η ρήξη με τη λιτότητα σημαίνει τη δική μας κινητοποίηση, σημαίνει συλλογική προσπάθεια, σημαίνει αλληλεγγύη, σημαίνει δημιουργία.
Γνωρίζουμε πως τις επόμενες μέρες θα προσπαθήσουν να μας τρομοκρατήσουν. Ξεχνούν ότι δεν είμαστε γεννημένοι για να μας νικήσει ο φόβος, αλλά για να ζήσουμε, για να κερδίσουμε!
Νομίζουν ότι θα βάλουν όριο στη σκέψη μας, στη δράση μας, στην ίδια μας την ψήφο. Νομίζουν ότι δεν μπορούμε να φανταστούμε τίποτα πέραν των δικών τους αυτονόητων, πέραν της λιτότητας και της μιζέριας.
Ξεχνούν ότι πια έχουμε αφήσει πίσω μας τις εποχές όπου απλώς φανταζόμασταν. Πλέον σχεδιάζουμε, διεκδικούμε, βάζουμε εμείς τους κανόνες του παιχνιδιού. Και οι δικοί μας κανόνες δεν έχουν τα όρια τους, πηγαίνουν πέρα από τη λιτότητα, πηγαίνουν πέρα, τελικά, από τη δική τους Ευρώπη.
Όριο για εμάς είναι μόνο οι ζωές μας, οι ανάγκες μας, το δικαίωμά μας να αποφασίζουμε.
Στις 5 Ιουλίου, ψηφίζουμε ΟΧΙ. Γιατί, πολύ απλά, τίποτα δε γυρίζει πίσω. Γιατί η ρήξη με τη λιτότητα θα γίνει πράξη, σε κάθε περίπτωση