Η επίθεση του κεφαλαίου στην εργασία για την κατ’ επίφαση “στήριξη της ελληνική οικονομίας” συντελείται την τελευταία 20ετία στον ελλαδικό χώρο με συστηματικό αν και όχι τόσο εντατικοποιημένο τρόπο, όπως τα τελευταία 6 χρόνια. Μέσω της εισαγωγής ποικίλων μέτρων για την αύξηση του ανταγωνισμού των ελληνικών επιχειρήσεων, αναπτύσσεται η ευελιξία της εργασίας και ουσιαστικά η κατάρρευση των εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων.
Οι νέοι άνθρωποι, οι γυναίκες και οι μετανάστες ήταν τα πρώτα θύματα της κρίσης στον τομέα της εργασίας, με την επισφάλεια, την ανεργία και τις ευέλικτες μορφές εργασίας να καθίστανται σταδιακά σε κανόνα. Ιδίως για τους νέους, το εργασιακό τους μέλλον δομείται πάνω στους άξονες: ανεργία- ανασφάλιστη εργασία- επισφαλής και μειωμένη απασχόληση- πολυαπασχόληση- απασχόληση μέσω προγραμμάτων διαχείρισης της ανεργίας και μετανάστευση.
Μέσα σε αυτό το θολό τοπίο ανασφάλειας, οι προηγούμενες κυβερνήσεις εισήγαγαν προγράμματα χρηματοδοτούμενα από το ΕΣΠΑ ως μετεξέλιξη των stages, όπως η κοινωφελής εργασία και τα προγράμματα voucher. Τα προγράμματα αυτά δεν έχουν ως στόχο την καταπολέμηση της ανεργίας βασισμένα σε ένα στρατηγικό σχέδιο, αλλά τη διαχείριση της ανεργίας για περιορισμένο χρονικό διάστημα (συνήθως έξι μηνών). Σημαντικό στοιχείο αποτελεί ότι επί της ουσίας, μέσω των προγραμμάτων αυτών, νομιμοποιείται η ανασφάλιστη εργασία, καθώς στα voucher όλων των τομέων (γενικό, τουρισμού, υγείας) δεν υπάρχουν πλήρη ένσημα, άδειες ασθενείας τοκετού, λοχείας, προστασία σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος κοκ. Μετά το πέρας των προγραμμάτων οι νέοι «ωφελούμενοι», που δεν αναγνωρίζονται ως εργαζόμενοι με ό,τι αυτό συνεπάγεται, επιστρέφουν στην ανεργία χωρίς να δικαιούνται καν επίδομα ανεργίας αφού δεν συμπληρώνουν ούτε τον απαιτούμενο χρόνο εργασίας ούτε τα ένσημα που χρειάζονται.
Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα χρειαζόμαστε ένα νομικό πλέγμα προστασίας και ενίσχυσης του αδύναμου πόλου της εργασιακής σχέσης και της ταξικής πάλης, δηλαδή των εργαζομένων, με άξονα το τεκμήριο υπέρ της κανονικής/τυπικής εργασιακής σχέσης με πλήρη, σταθερή και αξιοπρεπή εργασία. Χρειαζόμαστε ένα μοντέλο εργασίας που θα προωθεί το νέο εργασιακό πρότυπο (πλήρης, ποιοτική, αξιοπρεπώς αμειβόμενη, ασφαλισμένη, σταθερή εργασία) με σταδιακή κατοχύρωση της μείωσης του εργάσιμου χρόνου μέσα από την αύξηση του κατώτατου μισθού.
Τα παρακάτω αιτήματα μπαίνουν από πλευράς μας, προφανώς, στο μεταβατικό στάδιο ύπαρξης των προγραμμάτων αυτών. Στρατηγικός μας στόχος δεν είναι άλλος από τη μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους και όλες. Αναγνωρίζουμε πως τα παραπάνω προγράμματα δεν έχουν κανέναν άλλο στόχο παρά την ανακύκλωση της ανεργίας. Κανείς νέος και καμία νέα δεν μπορεί να κάνει προγραμματισμό ζωής για μερικούς μήνες. Διεκδικούμε δουλειά με αξιοπρέπεια, ζωή με αξιοπρέπεια.
Διεκδικούμε:
-
Άμεση καταβολή των δεδουλευμένων, χωρίς καθυστερήσεις.
-
Οι απολαβές των εργαζομένων να καταβάλλονται μηνιαία.
-
Αύξηση των μηνιαίων αποδοχών, ώστε να εξισώνονται τουλάχιστον με τον βασικό μισθό και με βασική προϋπόθεση την κατάργηση των ηλικιακού διαχωρισμού στις μισθολογικές απολαβές.
-
Μετατροπή των προγραμμάτων voucher σε εργασία πλήρους απασχόλησης.
-
Κατάργηση του καθεστώτος των «ωφελουμένων». Διεκδικούμε οι εργαζόμενοι στα προγράμματα να είναι εργαζόμενοι και όχι ωφελούμενοι, με πλήρη εργασιακά δικαιώματα, συντάξιμα ένσημα και πλήρη ασφάλιση, και όχι μόνο ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
-
Προστασία των εργαζομένων με βάση το εργατικό δίκαιο και εξασφάλιση των νόμιμων αδειών.
-
Κατάργηση των μεσαζόντων ΚΕΚ.
-
Κάλυψη των ωρών κατάρτισης από δημόσιους φορείς, οι οποίοι θα αναλάβουν τη συνολική εποπτεία της περάτωσης του προγράμματος, καθώς και την στήριξη των εργαζομένων.
-
Τα προγράμματα κατάρτισης να απολήγουν σε πιστοποίηση του αντικειμένου πάνω στο οποίο κατήρτισαν τους συμμετέχοντες σ’ αυτά.
-
Ένταξη των εργαζομένων στα ασφαλιστικά τους ταμεία κατά επάγγελμα.
-
Αναγνώριση των εργαζομένων στα προγράμματα από τα αντίστοιχα σωματεία και δυνατότητα εγγραφής και παρέμβασης σε αυτά.
-
Το επίδομα της κατάρτισης να μην φορολογείται
-
Επέκταση της απασχόλησης από 8 έως 12 μήνες ώστε να υπάρχει δικαίωμα παροχής επιδόματος ανεργίας ή άλλου επιδόματος του ΟΑΕΔ
- Μείωση των ωρών κατάρτισης
-
Αλλαγή του πλαισίου συμμετοχής των επιχειρήσεων στα συγχρηματοδοτούμενα προγράμματα. Οι επιχειρήσεις που θα ωφελούνται από προγράμματα ΕΣΠΑ και έχουν συμμετάσχει ξανά σε αντίστοιχο πρόγραμμα θα πρέπει να έχουν μετατρέψει ένα ποσοστό των θέσεων πρακτικής σε θέσεις εργασίας. Επίσης, στις επιχειρήσεις οι οποίες είναι πολυεθνικές ή έχουν υψηλό τζίρο θα αναλογούν λιγότερες ή δεν θα δικαιούνται θέσεις εργασίας μέσω πργραμμάτων ΕΣΠΑ δεδομένου οτι αν και μέσω βαθίας ύφεσης της οικονομίας είναι σε θέση να διατηρούν θέσεις εργασίας και να προσφέρουν νέες.Επιχειρήσεις οι οποίες παραβιάζουν την εργατική νομοθεσία να μην συμπεριλαμβάνονται σε συγχρηματοδοτούμενα προγράμματα.
-
Κοινωνικός έλεγχος των προγραμμάτων. Οι εργαζόμενοι θα αξιολογούν, κρίνουν το προγραμμα στο οποίο συμμετείχαν σε δομή που θα έχει δηιουργήσει το Υπουργείο Εργασίας και οχι τα ΚΕΚ.
-
Το ΣΕΠΕ και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του ΙΚΑ να διενεργούν συνεχείς ελέγχους για την τήρηση της εργατικής νομοθεσίας