«Οι ιδέες είναι σαν τα καρφιά. Όσο τις χτυπάς, τόσο βαθύτερα μπαίνουν», έλεγε ο Λένιν και οι δικές μας ιδέες, από το δικαίωμα μας στην παιδεία και το όνειρο, μέχρι το δικαίωμα μας στις διακοπές, είναι δίκαιες και επίκαιρες. Και τις υπερασπιζόμαστε όλοι και όλες μαζί: φοιτητές, φοιτήτριες, μαθητές, μαθήτριες , εργαζόμενοι, εργαζόμενες, εκπαιδευτικοί και λαός
Θα ανοίξουν οι εκπαιδευτικές μονάδες: «και τώρα τι και πως;», ρωτάει μεγάλη μερίδα της κοινωνίας, καθώς η επαναλειτουργία των σχολείων παίρνει σάρκα και οστά στο πλαίσιο της άρσης των μέτρων για την πανδημία του νέου κορωνοϊού. Αλλά ας το πάρουμε από την αρχή! Μέσα στις πολλές «επιτυχίες» της κυβέρνησης μέσα σε αυτή την υγειονομική κρίση που δοκιμάζει τον ελληνικό λαό, οφείλουμε να της πιστώσουμε και κάποιες για την παιδεία.
«Επιτυχία» της κυβέρνησης 1η: Τα ηλεκτρονικά μαθήματα που παρά την έλλειψη εξοπλισμού σε πολλά νοικοκυριά, τις καταγγελίες για τη δυσλειτουργική πλατφόρμα τήλε- εκπαίδευσης , το γεγονός ότι δεν φρόντισε να προετοιμάσει την εκπαιδευτική κοινότητα, πήγαν καλά, σύμφωνα πάντα με τα ΜΜΕ. Η τήλε- εκπαίδευση με αποκλεισμούς μέσω μίας πλατφόρμας- σαράβαλο μπορεί να πάει καλά; Σημαντικό κομμάτι της νεολαίας, εκπαιδευτικών και γονέων που καταγγέλλει, δυσκολεύεται και αναγκάζεται να σηκώσει το «βάρος» της μάθησης στις πλάτες του, μάλλον, βλέπει το ποτήρι μισοάδειο. (!)
«Επιτυχία» της κυβέρνησης 2η: Το σχέδιο νόμου για την παιδεία. Μέσα στην καραντίνα και τον κορωνοϊό, η κυβέρνηση Μητσοτάκη φέρνει ένα νομοσχέδιο -έκτρωμα για την εκπαίδευση, ένα νομοσχέδιο αυταρχικό και οπισθοδρομικό που αποδεικνύει περίτρανα τι σχολείο θέλουν , τι εκπαίδευση οραματίζονται. Μια εκπαίδευση που σίγουρα δεν μας μορφώνει, σίγουρα δεν μας δημιουργεί ερεθίσματα και προβληματισμούς.
Αντιθέτως, οραματίζονται μια εκπαίδευση βαθιά ταξική για τους λίγους και εκλεκτούς, άριστους και υποδειγματικούς. Ήρθε η κυβέρνηση να πάρει εκδίκηση για τις κινητοποιήσεις του προηγούμενου καιρού;
Ήξερε πως το νομοσχέδιο για την εκπαίδευση θα εγείρει αντιδράσεις και βρήκε την ευκαιρία να τις αποφύγει, φέρνοντας το σε περίοδο που δεν μπορούμενα αντιδράσουμε;
Είναι, τελικά, μία κυβέρνηση τόσο αδίστακτη και αυταρχική; Κανείς και καμία δεν ξέρει και παράλληλα ξέρουμε όλοι και όλες την απάντηση.
Προς τι, άραγε, ο υπερβάλλοντας ζήλος της κυβέρνησης να ανοίξουν τα σχολεία, ώστε να μη χαθεί αυτή η τόσο «πολύτιμη» σχολική χρονιά και μάλιστα να παραταθεί μέχρι τον Ιούλιο; Κάποια πονηρεμένη θα έλεγε πως η κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας φάσκει και αντιφάσκει, αφού τη στιγμή που «πέταξε» φοιτητές και φοιτήτριες από τις εστίες, δείχνει κάλπικο ενδιαφέρον για την παιδεία, τους μαθητές, τις μαθήτριες και τους σπουδαστές της χώρας. Ηλεκτρονικά μαθήματα για όλους και όλες, αλλά όχι και για όλους… Τουλάχιστον όχι για όσους από εμάς η ταξική τους θέση χαλάει το αφήγημα της Κεραμέως περί «επιτυχίας».
Το ερώτημα που διχάζει: Πρέπει, εν τέλει, να ανοίξουν οι εκπαιδευτικές μονάδες; Μάλλον, πρέπει το Υπουργείο Παιδείας να θυσιάσει μαθητές, μαθήτριες, φοιτητές, φοιτήτριες και εκπαιδευτικούς στον βωμό των υποτιθέμενων επιτυχιών, για να μας πείσει πως «κατάφερε να μην χαθεί η σχολική χρονιά». Και, τέλος πάντων, γιατί κατά την «άριστη» υπουργό μας χρειάζεται παράταση της σχολικής χρονιάς, αφού σύμφωνα με την ίδια, αλλά και τις διαφημίσεις του υπουργείου που παίζουν καθημερινά στις οθόνες μας, η εξ’ αποστάσεως εκπαίδευση λειτουργεί ρολόι;
Εξίσου σημαντική παράμετρος που πρέπει να ληφθεί υπ’ όψη είναι οι διακοπές των μαθητών, των φοιτητών και των εκπαιδευτικών. Το υπουργείο φαίνεται να κινείται σχεδόν εκδικητικά απέναντι σε όλη την εκπαιδευτική/ ακαδημαϊκή κοινότητα φέτος.
Οι διακοπές του Πάσχα κράτησαν μια βδομάδα και οι διακοπές του καλοκαιριού δεν φαίνεται να είναι σε καλύτερη μοίρα, εάν το υπουργείο πραγματοποιήσει τους «ευφυείς» σχεδιασμούς του. Οι κινήσεις του Υπουργείου Παιδείας μοιάζουν να θέλουν να δημιουργήσουν ενοχές, σαν να ρίχνουν φταίξιμο σε μας, τους μαθητές, μαθήτριες, φοιτητές, φοιτήτριες και εκπαιδευτικούς για το ξέσπασμα της πανδημίας.
Άραγε, φταίμε εμείς για το κλείσιμο των ιδρυμάτων και των σχολικών μονάδων, για το γεγονός ότι η Κυβέρνηση δεν μπόρεσε να βρει εναλλακτική λύση για τις εξετάσεις, για την ανικανότητα της να καταστήσει αποτελεσματική την τήλε- εκπαίδευση;
Παράλληλα, για την ψυχική οδύνη που έχει προκαλέσει η κατάσταση εγκλεισμού, η κινδυνολογία και η παραπληροφόρηση από τα 20 εκ. της κυβέρνησης στα ΜΜΕ, ούτε λόγος! Θα στελεχωθούν τα εκπαιδευτικά ιδρύματα με τους απαραίτητους ψυχολόγους δωρεάν για όλους μας; Και ακόμα πως θα κάνουμε μαθήματα μέσα στον Ιούλη και τον Σεπτέμβρη όταν τα ελληνικά σχολεία και πανεπιστήμια «βράζουν» ήδη από τον Μάιο, οι μαθητές και οι φοιτητές στοιβάζονται σε μικρές αίθουσες χωρίς κλιματισμό και επαρκή αερισμό;
Το άγχος της υπουργού Παιδείας, είναι το λιγότερο υποκριτικό. Δυστυχώς, δεν φαντάζει τόσο τρομερή η απώλεια μισής χρονιάς σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που δεν μορφώνει ουσιαστικά, σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που ωφελεί τους έχοντες και αποκλείει τους μη έχοντες. Αυτό το σύστημα παιδείας αυγάτιζαν, αυτό το σύστημα μας προσφέρει το κράτος!
Φταίμε εμείς κυρία Κεραμέως και μας εκδικείστε και μας εκθέτετε; Φταίμε εμείς επειδή το προηγούμενο διάστημα διαδηλώσαμε ενάντια στην καταστροφή των ονείρων μας, την οποία τότε περνούσατε με νόμους και τώρα με ΠΝΠ; «Οι ιδέες είναι σαν τα καρφιά. Όσο τις χτυπάς, τόσο βαθύτερα μπαίνουν», έλεγε ο Λένιν και οι δικές μας ιδέες, από το δικαίωμα μας στην παιδεία και το όνειρο, μέχρι το δικαίωμα μας στις διακοπές, είναι δίκαιες και επίκαιρες. Και τις υπερασπιζόμαστε όλοι και όλες μαζί: φοιτητές, φοιτήτριες, μαθητές, μαθήτριες , εργαζόμενοι, εργαζόμενες, εκπαιδευτικοί και λαός.
Η Ιωάννα Καρδούλια, φοιτήτρια στο τμήμα ΕΜΜΕ του ΕΚΠΑ και μέλος της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ/Συμμετέχει στο BLOCO ΕΜΜΕ
Η Μελίνη Υφαντή Κωστοπούλου, φοιτήτρια στο τμήμα Στατιστικής του ΟΠΑ και μέλος της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ/Συμμετέχει στο BLOCO ΑΣΟΕΕ